آقای خلج این کار را تقریباً از سن 12-13 سالگی شروع کرده و شروع کار او با شروع انقلاب مصادف بوده و انقلاب در گرایش او به مداحی نقش مهمی ایفا کرده است. او بعد از مدتی مداحی با آقای ارضی آشنا شده از نظر فنون خوانندگی تا حدود زیادی از ایشان بهره گرفته است.ایشان از نظر باطنی مداحی را کار زمینی نمی‌دانند لذا به کلاسها و جلساتی که تحت عنوان تربیت مداح برگزار می‌شود ، خیلی اعتقاد ندارند. اما در عین حال می‌گویند که بی تأثیر هم نیست ولی معتقدند مداحی مثل بذری است که باید بی بی حضرت زهرا آنرا کاشته باشد اگر آن بذر باشد می‌شود کمی زینتش داد و ... اما چون اصل این کار خاص ما نیست یعنی زمینی نیست گمان نمی‌کند بشود با راه‌های زمینی آموخت.

نوع مداحی آقای خلج را جوانان و ... می‌پسندند آقای خلج در جواب می‌گوید. این فقط عنایت اهلبیت (ع) است و بس برای نسل جدید؟ یک سری نواهای ابداعی یا نواهای اقتباسی را که نواست با سبکهای اصیل سنتی و ردیفهای آوازی ، تا حد توان خود تلفیق کرده و شاید همین امر باعث جذابیت کار او شده باشد.

البته درست تلفیق کردنش هم خیلی مهم است. ممکن است خیلی‌ها این کار را خواسته باشند بکنند ولی کمتر دیده که اینکار صحیح انجام شود...

آقای خلج دلیل اینکه حتی در جشنها روضه می‌خوانند را این گونه بیان می‌کند او بسیار مفید است که در مجالس حتماً اشک ریخته شود – حتی در جشن‌ها – این تقید را دارد چرا که متأسفانه می‌بیند که جشن‌ها دارد به سمتی می‌رود که امثال او دوست ندارند او مقید است در مجالس باید وزنی ایجاد شود ، مقید است که حتماً ذکر مصیبتی ، حداقل اشاره باشد. این اشک خیلی قدرت دارد ، با خودش نور می‌آورد ؛ معنویت می‌آورد ؛ با خودش وزن می آورد ؛ خیلی کارها انجام می‌دهد